Dekalog Dobrego Rodzica

Szanuj mnie… Żebym szanował innych…

Wybaczaj… Żebym umiał wybaczać…
Słuchaj… Żebym umiał sŁuchać…
Nie bij… Żebym nie bił innych…
Nie poniżaj… Żebym nie poniżał innych…
Rozmawiaj ze mną… Żebym umiał rozmawiaĆ…
Nie wyśmiewaj, bym nie wyśmiewał innych…
Nie obrażaj…
Nie lekceważ…
Kochaj mnie żebym umiał kochać..

Pamiętaj !!! Uczę się życia od Ciebie…

CZYM DZIECKO ŻYJE TEGO SIĘ NAUCZY

Jeśli dziecko żyje w atmosferze akceptacji i przyjaźni, 
uczy się tego, jak znaleźć miłość w świecie.

Jeśli dziecko żyje w atmosferze aprobaty, 
uczy się lubić siebie.

Jeśli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa,
uczy się ufności.

Jeśli dziecko żyje w atmosferze uczciwości,
uczy się sprawiedliwości.

Jeśli dziecko jest akceptowane i chwalone, 
uczy się doceniać innych.

Jeśli dziecko żyje w atmosferze zachęty,
uczy się ufności.

Jeśli dziecko żyje w atmosferze tolerancji,
uczy się bycia cierpliwym.

Jeśli dziecko jest zawstydzane,
uczy się poczucia winy.

Jeśli dziecko musi znosić kpiny,
uczy się nieśmiałości.

Jeśli dziecko doświadcza wrogości,
uczy się walczyć.

Jeśli dziecko żyje w atmosferze krytyki,
uczy się potępiać.

Jeśli dziecku brak emocjonalnego kontaktu z rodzicami,
uczy się samotności i obojętności.

Jeśli dziecku brak ciepła i miłości rodziców,
uczy się chłodu i obojętności wobec innych ludzi.

„Dziesięć przykazań wychowania dzieci”.

1 Okaż twojemu dziecku trwałą, nieustającą miłość i opiekę – jest to tak ważne dla jego umysłowego i duchowego zdrowia, jak pożywienie dla ciała.

2 Bądź hojny w poświęcaniu dziecku swojego czasu i okazywaniu mu twojego zrozumienia – bawienie z dzieckiem lub czytanie na głos liczy się o wiele więcej niż uporządkowane, funkcjonujące bez zakłóceń gospodarstwo domowe.

3 Umożliwiaj twojemu dziecku zdobywanie nowych doświadczeń i już od pierwszych dni jego życia „zanurz” je w mówionym języku – wzbogaca to jego duchowy rozwój.

4 Zachęcaj dziecko do zabawy w każdej formie: w pojedynkę, z innymi dziećmi, do badania świata, naśladowania, eksperymentowania, budowania, kreatywnego tworzenia.

5 Chwal częściej i głośniej wysiłki niż osiągnięcia.

6 Powierzaj dziecku stale rosnącą odpowiedzialność – podobnie jak inne umiejętności trzeba je wciąż trenować.

7 Pamiętaj o tym, że każde dziecko jest wyjątkowe, jedyne w swoim rodzaju – sposób, w jaki traktujesz jedno i który jest dla niego zupełnie w porządku, dla drugiego może być niewłaściwy.

8 Pokazuj swoją dezaprobatę i niezadowolenie w taki sposób, który nie będzie oznaczał dla wieku, osobowości i rozumienia dziecka zbyt wygórowanych wymagań.

9 Nigdy nie używaj groźby pozbawienia dziecka miłości albo że je komuś oddasz. Możesz odrzucać i nie akceptować jego zachowania, ale nie pozwól nigdy, aby zrodziło się w nim podejrzenie, że możesz odrzucać jego osobę.

10 Nie oczekuj wdzięczności. Twoje dziecko nie prosiło się, żeby przyjść na świat – to była twoja decyzja.

Mia Kellmer Pringle „Czego potrzebują dzieci”